خدا می داند آن لحظه آخری که برادر را برای رفتن به میدان شهادت بدرقه می کند با چه نیروی

عجیبی خود را نگه می دارد و چگونه استقامت و بردباری از خود نشان می دهد که امام حسین(ع)

اسراری را به او می گوید و وصایایی به او می کند……..

رو یتیمان مرا غم خوار باش            در بلا و در شداید یار باش

رو که هستم من به هر جا همرهت     آگهم از حال قلب آگهت

چون شوی بر ناقه عریان سوار         در بدر گر به هر شهر و دیار

نیستم غافل دمی از حال تو            آیم از سر هر کجا همراه تو

رو که سوی شام خواهی شد روان      با علی (علیه السلام)آن قبله گاه عارفان